चिंतन 358 : आंतरीक काव्यात्मक आत्मचिंतन Antarik kavyatmak Atmachintan
.jpg "चिंतन 358 : आंतरिक काव्यात्मक चिंतन")
.............................
Click on the following link for pdf👇👇
🌹 चिंतन 358 :आंतरीक काव्यात्मक आत्मचिंतन🌹
...........................
✍️ Vijay Pandhare
📳 Phone no:
9822992578
📧 Email:
..........................
चिंतन : काव्यात्मक आंतरिक आत्मचिंतन Antarik kavyatmak Atmachintan
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
खुप शोधले त्या "मी " ने "मी " ला ।
कुठेच न आढळला तो ॥
कुणी घडवला, कसा घडवला ।
खुप अचंबा पडतो ॥
इथे शोधला ।
तिथे शोधला ॥
शोधुन पहाता ।
विरघळुन गेला ॥
नच शोधीता गुणीत होतो ।
शोधून पहाता विलिन होतो ॥
स्वसूत्राचा शोध लागतो ।
मी पणाचा अर्थ उमजतो ॥
एकच सांगतो अरे मित्रांनो ।
शोधुनी पहा रे शोधुनी पहा ॥
शोध घेता , शोध लागतो ।
बघता बघता बोध उगवतो ॥
बोधाचे ते सूत्र सुबोध ।
शोधण्यातच होतो बोध ॥
ना पद्धती असेना ना मार्ग असे ।
स्वनिरीक्षणातच अर्थ असे ॥
स्वनिरीक्षणाचा ।
अर्थ कळो ॥
घटी घटी तो ।
दिप उजळो ॥
मन मायेचे प्रतिक ।
मन संस्कारांचे रुप ॥
मन अविद्येचे प्रतिरुप ।
मन सर्वस्वी स्व-स्वरूप ॥
मन अज्ञानाची खाण ।
मन अहम रूपी घाण ॥
मन अवघे संमोहन ।
मन अविद्या अधीष्ठान ॥
मन सर्व दुःखाचे माध्यम ।
मन मोहमायेचे गोदाम ॥
मन संमोहनाचा सापळा ।
मन भासाचा भोपळा ॥
मन काळाचा बाप ।
मन मापाचेही माप ॥
मन दोरीवरचा सर्प ।
मन शुक्ती- रजत स्वरुप ॥
मन चितशक्तीचा खेळ ।
मन भवभ्रमाचा कल्लोळ ॥
मन नामरुपाचे कारण ।
मन भोगाचे आमंत्रण ॥
मन अहम अधीष्ठान ।
मन पिंडाचे आवरण ॥
विश्वाचे स्वरूप ।
मन ब्रह्मांडाचे रूप ॥
मन सदैव नित्यनुतन ।
मन स्वयंभु स्वकारण ॥
मन फसवी मनाला ।
मन भुलवी विश्वाला ॥
मन संज्ञेचे ते बाळ ।
मन संज्ञेचेही आजोळ ॥
मन व्यक्त - अव्यक्ताचा मेळ ।
मन भवचक्राचे मुळ ॥
मन संपुर्ण आभास स्वरुप ।
मन ब्रह्मांडाचे खरे रुप ॥
मना पटो मनाची ओळख ।
मना हरो मनाचा काळोख ॥
मनाचे उगमस्थान परमात्मा ।
मनाचे ते अधीष्ठान परब्रह्मा ॥
मनाचे मुळ ते परमात्मा ।
आहे मनाच्या पार परमेश्वर ॥
मन बंधमुक्तीचे कारण ।
मन जन्म - मृत्युचे संचालन ॥
मन सृष्टी रुपी आकार ।
मन मृगजळाचा प्रकार ।।
मनाचे स्वरुप ओळखा ।
मनाचा चक्रव्युह जोखा ॥
मनाच्या ओळखावे डावा ।
मनाचा जाणावा तो कावा ॥
मन साधनेचे साधन ।
मन तपश्चर्येचे तपोवन ॥
मन मुक्तीचा महामंत्र ।
मन निर्वाणाचे तंत्र ॥
धुंडाळण्या देव ।
बहिर्मुख उठाठेव ॥
सर्वांनाच चेव ।
भरला जसा ॥
हठयोग करती ।
ब्रह्मचर्य पाळती ॥
पण कामनांची गती ।
शमली नसे ॥
कपड़े बदलती ।
भगवे घालती ॥
पण मनाची गती ।
जैशीच्या तैशी ॥
मांडी ते घालती ।
ध्यान ते करती ॥
पण निष्काम मती ।
प्रकटेच ना ॥
मंदिरी ते जाती ।
गुरुसी भजती ॥
मनाची आसक्ती ।
संपेच ना ॥
देह ती माती ।
दुःखाची वस्ती ॥
मातीची आसक्ती ।
दुःख असे ॥
मनाच्या पोटी ।
जगाची उत्पती ॥
जगाची प्रचिती ।
मन आहे ॥
संतांचे संगती ।
तुटे भ्रमाची भ्रमंती ॥
मी पणाची समाप्ती ।
आत्मज्ञान ॥
संताची ती भेट ।
भ्रमाची सांगता ॥
संताची ती भेट ।
पुण्यवंता ॥
पोथी ते वाचती ।
पारायणे करती ॥
परी मनाची भ्रमंती ।
जशीच्या तशी ॥
अन्नछत्र चालविती ।
दानधर्म करती ॥
परी पुण्याची आसक्ती ।
गेली नसे ॥
मनासी जाणण ।
मनाची बोळवण ॥
मनासी जाणण ।
मनाची दाणादाण ॥
मनासी जाणणं ।
निजबोधाचे वळण ॥
मनासी जाणण ।
अध्यात्माचा प्राण ॥
मनाचा तो अंत ।
मायेचे निर्गमन ॥
संस्कारांच संपण ।
निजबोध आहे ॥
मनाचा अंत ।
प्रतिमा निराकरण ॥
प्रज्ञेचे प्रकटन ।
मनाच्या अंती ॥
मनाचा लय ।
प्रश्रब्धीचा समय ॥
मनाचा लय ।
करुणेचा उदय ॥
मनाचा लय ।
मैत्रीचे आलय ॥
मनाचा लय ।
मुदिता वलय ॥
मन जेथे संपतं ।
तेथे बा वेदांत ॥
मन ते विरता ।
प्रकटते गीता ॥
मन न उरण ।
तेथे बा कुराण ॥
मनाची ती उकल ।
तेचि बायबल ॥
मन बुद्धाचा धम्म ।
मन शंकराचार्याची माया ॥
मन महावीराचा प्रमाद ।
मन कबीराचा घुंघट ॥
मन जाणो मना ।
हरएक प्रतिक्षणा ॥
बुद्धी बुद्धीस क्षणोक्षणा ।
मना चरणी हीच प्रार्थना ॥
मनी ते घडो ।
मनाप्रती जागणे ॥
मनाचे जागणे ।
तेचि ब्रह्म होणे ॥
सर्व वासनांची समाप्ती ।
मनाची समूळ गच्छंती ॥
मग ब्रम्हाची समज ती ।
प्रकटे तेथे ॥
ज्ञाना आणी तुका ।
येथेच भेटती ॥
हरीशी ही भेट ।
याच चित्ती ॥
जग - देह - मन ।
तुटता तीन भ्रम ॥
आपुलीच गाठ ।
आपल्याशी ॥
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
विसरोनी स्वस्वरूपला ।
विश्व होवुन प्रकटतो ॥
त्या माझ्या मी ला ।
मी नमस्कार करतो ॥
माझ्याच लिला ।
मी स्वयेची पाहतो ॥
अद्वैत अनुभवून ।
द्वैत ही भोगतो॥
मुळी मी एकत्व ।
अनेकत्वात प्रकटतो ॥
माझ्याच कल्पनांनी ।
मी मला विसरतो ॥
माझे मला विस्मरण ।
मुळ जे आकांत कारण ॥
मी मांडला आकांत ।
आणी मीच तो पाहतो॥
माझी कीव जेव्हा ।
माझीच मला येते ॥
गळता मन पिसारा ।
जाग मला येते ॥
गळणे मन पिसाऱ्याचे ।
तेच बा सुत्र जागृतीचे ॥
अन्यथा हे विश्व ।
फळ जे विस्मृतीचे ॥
जगी खुप फैलो ।
सुत्र जागृतीचे ॥
अनुभवो विश्वमात्र ।
राज्य समाधीचे ॥
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
अमृत तत्व प्रकटले ।
माझ्या अंतरात ॥
न्हावु कशाला सांगा ।
मी तीर्थ - संगमात ॥
मी आणी परमात्मा ।
अभिन्नता वसली जेथे ॥
करावया बा वंदन ते ।
भक्त उरला तो कोठे ॥
आता न उरली पुजा ।
न उरले ते पारायण ॥
अंतरी बा उमजला ।
मी च तो नारायण ॥
आता सकल विश्व ।
स्वयेचि जो जाहला ॥
सर्वत्र मीच असता ।
हिणवु कसा कुणाला ॥
आता संपली उपासना ।
नि संपले ते ध्यान ॥
अवघे विश्व विरुनि उरले ।
अनंत अवधान ॥
आता संपले भटकणे ।
जीव बनुन प्रकटणे ॥
आता जन्म मृत्युचे ते भासणे ।
अंतरी नाही ॥
सत्संग जिवनी आला ।
परीस स्पर्श जाहला ॥
अंतरी ध्यान फलीत होता ।
अमृताचा बोध ,अमृतास झाला ॥
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
अस्तित्व अवघे ।
कल्पनाची असे रे ॥
दिसते भासते ।
परी ते नसे रे ॥
कल्पनेचा अदभुत ।
डाव हा पसारा ॥
कसा काय तो ।
अंतरासी विचारा ॥
आपसूक चाले ।
हा अस्तित्व डोलारा ॥
भरीव भासतो ।
जो पोकळीचा नगारा ॥
अस्तित्व नि अहंता ।
भिन्नता नसे रे ॥
विरता अहंता ।
अभिन्नता वसे रे ॥
अहंता अवघीच ।
मनाची कल्पना ॥
मनाचे मनाशीच ।
गुढ द्वंद्व नाना ॥
विरता द्वंद्वता ।
अनंतता उरे रे ॥
मिटता अहंता ।
प्रश्न तो सुटे रे ॥
कल्पनेचा अदभुत ।
डाव हा पसारा ॥
कसा काय तो ।
अंतरासी विचारा ॥
देह अभिमान ।
जळो ते रे मन ॥
घडो ते दर्शन ।
दर्शनासी ॥
स्वरूप अज्ञान ।
तेचि असे मन ॥
अहमच भासण ।
पडदा आहे ॥
विरता ते मन ।
मग प्रकटते ज्ञान ॥
विरता ज्ञान - अज्ञान ।
तत्व आहे ॥
ज्ञानाला होता ज्ञान ।
तुटते ते बंधन ॥
मग ज्ञान - अज्ञान ।
दोन्ही नाही ॥
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
जगाचे प्रकटन ।
अहमचे उपादान ॥
ज्ञान आणि अज्ञान ।
भ्रम दोन्ही ॥
कसे ते सांगावे ।
शब्दी ते न यावे ॥
उच्चारता व्हावे ।
असत्य की ॥
अविद्या आणि मन ।
दुःखाची ती खाण ॥
विरता ते अहमपण ।
आत्मबोध ॥
प्रज्ञा तेचि ज्ञान ।
आत्मा तेची विज्ञान ॥
ब्रह्म -जाणीव - चेतन ।
भिन्न नाही ॥
उपनिषदांचे सार ।
वेदांच्याही पार ॥
मनाच्या पार ।
तत्व आहे ॥
प्रकृतीच्या बळे ।
मनाचेच पाळे ॥
मी पणामुळे ।
अस्तित्व भास ॥
मी पणाची आसक्ती ।
तीच विश्वाची प्रचिती ॥
अस्तित्व अनुभुती ।
अहम ठायी ॥
भवचक्राचे कारण ।
अहंकार जो धारण ॥
अहंकार निराकरण ।
तत्व आहे ॥
जीवाचे जीवपण ।
सर्व दुःखाचे कारण ॥
त्याचे होय आकलन ।
निजबोध प्रकटता ॥
सत्संगा कारण ।
निजबोध प्रकटन ॥
अस्तित्व आकलन ।
निजकृपा ॥
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
जेव्हा अयाचित ।
डोळे उघडले ॥
मग शब्दांचे ते ।
अर्थ बदलले ॥
त्या शब्दांच्या ।
अर्थ बदलण्यात ॥
मग जगण्याचेही ।
संदर्भ बदलले ।
आता जगण्याचा ।
अर्थ समजला ॥
मृत्युचाही ।
मृत्यु पाहीला ॥
आता दृष्टी ।
स्पष्ट जाहली ॥
धम्माची ती ।
खेळी उमजली ॥
दृष्टी बंधने ।
गळुन पडली ॥
यथाभूत ती ।
पाहु लागली ॥
पहाण्या पहाण्यात ।
रंग वितळले ॥
पंचस्कंधाचे ।
विघटन घडले ॥
त्या विघटनात ।
बोध उगवला ॥
चित्तधारेचा ।
खेळ उमजला ॥
अस्तित्वाचा ।
अर्थ समजला ॥
अनंत काळाचा ।
संघर्ष संपला ॥
जसे उघडले कान ।
कानी पडला गोंगाट ।
जो तो म्हणे हेचि सत्य ॥
अवघा की गोंधळाचा थाट ॥
घेतला शोध संप्रदायांचा ।
अवघ्या गोल गोल वाटा ॥
भेटला सदगुरु त्याने ।
हाणला मी पणावर सोटा ॥
बरं झाल बघा ।
उघडल डोळं ॥
भेटला सदगुरु ।
संपला शोधाचा तो खेळ ॥
अवघा मनाचा हा खेळ ।
जस माकोडीचं जाळ ॥
माकोडीच विणी त्याला ।
आणि माकोडीच काळ ॥
मन माकोडीच्या खेळात ।
बंधुंनो जागा रे सकळ ॥
येई जाग तुटे जाळ ।
संपे धम्माचा तो खेळ ॥
बरं झाल बघा ।
उघडल डोळ ॥
भेटला सदगुरु ।
संपला शोधाचा तो खेळ ॥
सदगुरु म्हणे घे रे शोध ।
कैसे उगवे मी पणाचा तो खेळ ॥
शोधताना मी पण ।
संपला मी पणाचा तळ ॥
आढळलं मी पण ।
जसं स्वप्नातलं मृगजळ ॥
मी पणाची जाणीव ।
त्रिपुटीचे ते बाळ ॥
बरं झाल बघा ।
उघडल डोळं ॥
भेटला सदगुरु ।
संपला शोधाचा तो खेळ ॥
मी पणाचा भ्रम ।
अवघ्या दुःखाचे ते मुळ ॥
मी पणात बळकटे ।
द्रष्टा - दृश्याचा तो खेळ ॥
पंचकोषाचा तो खेळ ।
अवघ्या भुल भुलैय्याचे मुळ ॥
घे रे उमजुन मना ।
चित्तधारेचा तो खेळ ॥
बरं झाल बघा ।
उघडल डोळं ॥
भेटला सदगुरु ।
संपला शोधाचा तो खेळ ॥
तयासी अनुभवण्या ।
मन निरुपयोगी ॥
बुद्धीचा भोगी ।
भ्रमिष्ठ तो जोगी ॥
तयासी जाणण्या ।
चित्त असमर्थ ॥
मी पणाच्या परे ।
असणे की त्याचे ॥
स्मृती आणी कल्पना ।
भ्रमविती जना ॥
तेथे ते रमणे ।
नरक यातना ॥
तयाचे अस्तित्व ।
शब्दांच्या पलिकडे ॥
पश्यंती मध्यमा ।
वैखरी तोकडे ॥
अज्ञानाची संगत ।
अहंकाराचे साकडे ॥
ग्रंथ परंपरा पद्धती ।
यासी त्याचे वाकडे ॥
जयासी लागला ।
आत्यंतिक वेध ॥
तोचि जाण योग्य ।
त्याच्या भेटी ॥
हृदयात ऐसी ।
लागत असे आग ॥
बेहोषी जावुन ।
मग येतसे जाग ॥
बेहोषीचे जाणे ।
नसे योगायोग ॥
जन्मो - जन्मींची आस ।
तेव्हा घडे योग ॥
जन्म - जन्मांतरीची तपस्या ।
येत असे बा फळा ॥
मुक्तांची ती संगत ।
मरण सोहळा काळाचा ॥
मुक्तांची ती संगत ।
मुक्तीची ती रीती ॥
मी पणाचे मरण ।
मुक्तच शिकविती ॥
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
कसे वर्णू या ,
अस्तित्वाला ।
कसे वर्णू या ,
माझ्या मी ला ॥
वर्णन अवघे ,
असत्य ठरते ।
शब्दी कधी का ,
सत्य उतरते ॥
शब्दा पलिकडील ,
विश्व मनोरम ।
महदाकाशी ,
प्रकटे चमचम ॥
त्या चमचमण्या ,
असंख्य नावे ।
जसे भावले ,
तसेच गावे ॥
कुणी संबोधले ,
ईश्वर त्यासी ।
कुणासाठी ते ,
ब्रम्ह असे ॥
कुणी वर्णीले ,
बिंदु स्वरुप ते ।
कुणी अष्टकलाप ,
पुरते ॥
कुणी संबोधले ,
समष्टी त्यासी ।
कुणासाठी ते ,
अंग अष्ट प्रमाण ॥
कुणी वर्णीले ,
दर्शन स्वरूप ते ।
कुणासाठी ते ,
ज्ञान असे ॥
कुणी वर्णीले ,
आकाश स्वरूप ते ।
कुणासाठी ते ,
चैतन्य असे ॥
कुणा ठायी ते ,
तारे लक्ष लक्ष ।
कुणासाठी ,
अनंत आकाश ॥
आता मजला ,
सांगा तुम्ही हो ।
आढळे का कोठे ,
सुक्ष्म विरोधाभास ॥
एक अनुभुती ,
नि एकच वस्तु ती ।
अनेक व्याख्या ,
जगी पसरती ॥
अहम ब्रह्मास्मी ,
भावित होत असे ।
"तत त्वम असी " चा ,
अर्थ प्रकटत असे ॥
आता न कुणी तो ,
परका उरला ।
मी तू पणाचा ,
भाव तो विरला ॥
आता अवघा ,
संशय फिटला ।
चित्त धारेचा,
खेळ उमजला ॥
आता उरले ,
फक्त बघणे ।
अस्तित्व शृंखलेत,
जाणीव बनणे ॥
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
🌿🌿🌿 🌹🌹 🌿🌿🌿
निर्विकल्पपणे ।
जे जे देखीले ॥
ते आपणहून ।
नाहीसे झाले ॥
पहा कैसा ।
चमत्कार झाला ॥
आपणच पाहता ।
आपल्याला ॥
प्रथम पाहीले ।
त्या श्वासाला
छोटा मोठा ।
आला गेला ॥
पहाता पहाता ।
मंद झाला ॥
शेवटी न सापडला ।
पाहु जाता ॥
मग बारी ।
वेदनेची आली ॥
सुखद - दुःखद ।
संवेदना प्रकटली ॥
पहाता तिजला ।
निर्विकल्प पणे ॥
कोठे गेली ।
कोण जाणे ॥
अचानक मग ।
प्रकटले मनो संस्कार ॥
भयाची ती वखार ।
अंतरी होती ॥
निर्विकल्प पणे ।
तिला पाहता ॥
तिचीही मग ।
झाली सांगता ॥
मग उभारली ।
सुंदर दृश्ये ॥
विविध रंग नि ।
विविध छटा त्या ॥
कधी न देखील्या ।
या जन्मी त्या ॥
निर्विकल्प निरीक्षणात ।
त्या ही गेल्या ॥
मग अचानक ।
फुगाच फुटला ॥
पाया खालचा ।
आधारच गेला ॥ .. ( सुषुप्ती निरास)
शरीर मनाचा ।
संबंध तुटला ॥
नि झालो मी ।
चिदाकाश ॥ .. ( ब्रम्हमयता )
चिदाकाशी मग ।
निर्विकल्प रहाता ॥
अनंत तत्व ते ।
मग अवतरले ॥ .. ( ब्रम्हमयता निरास )
महदाकाशाचे ।
आगमन झाले ॥
आता मीच होतो ।
महदाकाश ॥ .. ( परब्रम्हबोध )
अगदीच अनोखा ।
अनुभव होता ॥
धम्माची ती ।
अंतीम सत्ता ॥ .. ( धम्म = जाणीव )
अष्टकलापाचा ।
समुदय होता ॥
आणि स्वस्वरुपाचा ।
अंतीम पत्ता ॥
स्व स्वरुप अनुभवत ।
मन विरते झाले ॥
दिर्घ श्वास घेत ।
मग पुन्हा जागले ॥
डोळे उघडता ।
पुन्हा आढळले ॥
पंचेंद्रियांच्या ।
विळख्यात ॥
अशी विपश्यना ।
भावीत झाली ॥
धम्मगीरीवर ।
करुणा बरसली ॥
धम्माची ती ।
खेळी उमजली ॥
बुद्धाची ती ।
करुणा पावली ॥
🌿🌿🌿 🌹🌹🌿🌿🌿
-विजय पांढरे
9722992578
02-03-2022
vbpandhare@gmail.com
.jpg)
.jpg)
पोस्ट्स
.jpg&description=358) चिंतन : आंतरीक काव्यात्मक आत्मचिंतन Antarik kavyatmak Atmachintan){kind=link}
0 टिप्पण्या
Ask your doubt ..